Φαγόπυρο

Το φαγόπυρο (επιστημ. ονομασία: Fagopyrum esculentum, γνωστό και ως «μαυροσίταρο» ή με τη ρωσική ονομασία «grechka», αγγλ. «buckwheat») είναι ο τριγωνικού σχήματος καρπός ενός χαμηλού θάμνου, αυτοφυούς στην Ασία. Καλλιεργείται από το 6.000 π. Χ. στη Μαντσουρία και τη Νοτιοανατολική Ασία και από εκεί εξαπλώθηκε στην Κεντρική Ασία και στο Θιβέτ, και αργότερα στη Ρωσία και τη Μέση Ανατολή.

Το φαγόπυρο μοιάζει με δημητριακό αλλά στην πραγματικότητα είναι σπόρος. Δεν περιέχει γλουτένη και έχει μεγάλη θρεπτική αξία: υψηλή περιεκτικότητα πρωτεΐνης (14%, παρέχοντας όλα τα απαραίτητα αμινοξέα), βιταμίνες της ομάδας Β, βιταμίνες Ε και Κ, φολικό οξύ και πλήθος ιχνοστοιχείων: ασβέστιο, σίδηρο, μαγνήσιο, σελήνιο, κάλιο, χαλκό, μαγγάνιο και ψευδάργυρο. Είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες και σύνθετους υδατάνθρακες και συνιστάται για τη μείωση της χοληστερόλης. Καταναλώνεται επίσης από διαβητικούς, καθώς έχει χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη και σταθεροποιεί τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Ενισχύει το κυκλοφορικό σύστημα, χαρίζει ενέργεια και λειτουργεί ως ήπιο αντικαταθλιπτικό και αντιοξειδωτικό.

Οι σπόροι φαγόπυρου μαγειρεύονται περίπου όπως το ρύζι, το κους-κους ή το πλιγούρι: Το βράζουμε σε αναλογία 1 κούπα φαγόπυρου προς 2 κούπες νερό ή ζωμό, σε χαμηλή φωτιά,  για 15 λεπτά, το βγάζουμε από το μάτι της κουζίνας και το αφήνουμε για λίγο, σκεπασμένο με μια πετσέτα. Εναλλακτικά, αναμειγνύουμε το φαγόπυρο με την ίδια ποσότητα ζεστού νερού και το αφήνουμε σκεπασμένο μέχρι να το απορροφήσει. Στη συνέχεια στραγγίζουμε το λίγο νερό που θα περισσέψει.

Επίσης διατίθεται σε νιφάδες (για το πρωινό, για τις σούπες ή για ενίσχυση στις σαλάτες) και σε μορφή αλευριού (για κρέπες, ψωμί και άλλες παρασκευές με ζύμες).

Στην Ελλάδα παράγεται από το Κτήμα Αντωνόπουλου, στο Δίλοφο Φαρσάλων.

Σπόροι

Νιφάδες

Αλεύρι